Είναι η αλήθεια σκληρή;

Συχνά λέμε πως δεν αντέχουμε την αλήθεια γιατί «η αλήθεια είναι σκληρή και πονάει». Είναι όντως έτσι; Υπάρχουν πολλοί τρόποι να ερμηνεύσεις μία κατάσταση. Μαθαίνουμε από μικροί να διαλέγουμε εκείνον τον τρόπο που μας βοηθά να επιβιώσουμε, να μην γκρεμιστούμε. Η επιλογή να πιστεύουμε σε ψέματα δεν είναι ελεύθερη, είναι λύση ανάγκης και επιτελεί ένα πολύ σημαντικό σκοπό: τη διατήρηση της ισορροπίας. Όσο περισσότερα ψέματα έχουμε πει στον εαυτό μας, στην παιδική ηλικία, για να διατηρήσουμε αυτήν την ισορροπία, τόσο πιο πιθανό είναι να συνεχίσουμε να το κάνουμε και στην ενήλικη ζωή.

Μαθαίνουμε στα ψέματα. Δεν είναι ευκολότερο να τα διαχειριστούμε. Δεν είναι ευκολότερο γιατί πάντα έρχονται σε σύγκρουση με αυτό που νιώθουμε και βιώνουμε. Είναι πολύ σκληρό να πρέπει να αρνηθείς και να ακυρώσεις αυτό που αισθάνεσαι. Αυτή η άρνηση ή παραποίηση των συναισθημάτων μας είναι που αργότερα μας κάνει τη ζωή δύσκολη. Δεν ξέρουμε τι νιώθουμε , γιατί συμπεριφερόμαστε έτσι, γιατί δε νιώθουμε καλά αφού «όλα καλά» είναι. Το πιο πιθανό είναι πως έχουμε πει πολλά ψέματα στον εαυτό μας.

Η αλήθεια δεν είναι σκληρή. Η αλήθεια μας απελευθερώνει, είναι λυτρωτική. Απλά δεν έχουμε μάθει να ζούμε με αλήθειες. Δεν έχουμε μάθει να τις αντέχουμε. Και βέβαια την αλήθεια την ξέρουμε. Τη νιώσαμε. Το ψέμα έρχεται μετά για να εξυπηρετήσει όχι απαραίτητα εμάς, αλλά άλλους. Έρχεται πολλές φορές για να προστατεύσει τους άλλους από τον εαυτό τους. Το ψέμα ποτέ δε μας βολεύει, ποτέ δε μας συμφέρει. Μας φέρνει σε δύσκολη θέση, μας αναστατώνει, μας μπερδεύει. Αυτό που μας συμφέρει είναι η αλήθεια.

Αλήθεια είναι όταν αυτό που νιώθεις είναι και αυτό που λες στον εαυτό σου, αυτό που δείχνεις, αυτό που οδηγεί τη συμπεριφορά σου. Όταν όλα έρχονται σε συμφωνία, τότε είμαστε ευτυχισμένοι και πλήρεις. Τότε είμαστε ένα και όχι χίλια κομμάτια, τότε ξέρουμε που βαδίζουμε, τότε δίνουμε αξία στον εαυτό μας, σεβόμαστε τα συναισθήματά μας. Αυτό θα γίνει αντιληπτό στις σχέσεις που δημιουργούμε. Θα αντιμετωπίζουμε τον άλλον σαν μια ξεχωριστή οντότητα, θα σεβόμαστε τα δικά του συναισθήματα, θα μας ενδιαφέρει να βλέπει την αλήθεια, δε θα προσποιούμαστε. Η εμπιστοσύνη, η αγάπη και ο σεβασμός, προς τον εαυτό μας και προς τους άλλους, χτίζονται μόνο πάνω σε αλήθειες και ας μην είναι λουσμένες με χρυσόσκονη.

Στην ψυχοθεραπεία, αναζητούμε μαζί την αλήθεια σου. Αυτή δεν έρχεται δια στόματος του θεραπευτή, αλλά από εσένα. Ο θεραπευτής απλά σε βοηθάει να μιλήσεις και να ακούσεις τον εαυτό σου. Όλα μιλάνε για την αλήθεια σου: το σώμα σου, τα συναισθήματά σου, οι φόβοι και οι δυσκολίες σου, οι σχέσεις σου, η σχέση που δημιουργείς με τον θεραπευτή σου. Όλα αυτά λοιπόν, είναι το υλικό με το οποίο δουλεύουμε προκειμένου να μάθεις τον εαυτό σου. Σκοπός δεν είναι τόσο το να βρούμε το γιατί, αλλά το πώς βιώνεις τον εαυτό σου τώρα, ποιά δηλαδή είναι η αλήθεια σου. Τώρα. Όχι τότε, όχι στο μέλλον, όχι αυτό που θα ήθελες, αλλά αυτό που είναι, έτσι όπως πραγματώνεται μέσα από την τωρινή σου παρουσία στη ζωή. Παραδόξως, όταν κανείς σταματάει να προσπαθεί να εξηγήσει ή να επιλύσει, απελευθερώνει τον εαυτό σου σε ψυχικές καταστάσεις που τον βοηθούν να νιώθει καλύτερα με τον εαυτό του και με τους άλλους. Αυτό άλλωστε είναι και το ζητούμενο σε όλες τις περιπτώσεις.